Olerki bat

Ioztazu abesti bat,
zure punk-rockaz,
zeuon, musikarixon, putatxu danek
badeukie ta.
Bibraraiztezuz kordak
zeuk bakarrik dakizun moduan.
Erakutsi eszenatoki azpiko mozkortixei
neu nazela zure gitarra.
Ostukoztazu punteo larri bat,
jokonozu kontzertuko azken abestixa bailitzan,
azken kontzertuko azkenengo abestixa bailitzan.

Lagun

Nicolek biziki maite zuen Euskal Herria. Bere arbasoak euskaldunak ziren, eta euskara ikasten hasi zen hamabost urterekin. Hemezortzi urte zituela egon zen lehen aldiz Euskal Herrian, bere aitonaren lehengusuaren familia bisitatzen. Ikaragarri gustatu zitzaion eta euskara eta gaztelania hobetzeko asmoz gurasoek bertara bidali dute aurtengo udan. Bera ere oso pozik, jendea ezagutzeko irrikaz.
Antonen baserrira joango zen. Hegazkinera igo eta agur esan zion Boiseri leihatilatik. Bidaia luzea irakurtzen igaro zuen, Txilikuren liburu bat. Askotan zuen irakurrita baina Loiuko aeroportura iristean hitz guztiak oroitu nahi zituen. Madrilera iritsi eta beste hegazkin batera igo zen.
Azkenik iritsi zen. Bertan zeuden Anton eta Karmen zain. Anton bere aitonaren lehengusuaren semea da, eta Karmen azken honen emaztea. Ez daukate seme-alabarik, baina Nicole atsegin handiz hartu zuten eurenean.
Baserria ederra iruditu zitzaion Nicoleri. Baina txakur beltz handi bat daukate, eta Nicole nahiko beldurtia da. Zorionez txakurra ez da etxera sartzen. Anton eta Karmenek alaba balitz bezala zaintzen dute eta auzoko bere adineko neska bat aurkeztu zioten: Gorane. Arratsaldetan herrira jaisten dira eta Goraneren kuadrillarekin ibiltzen da. Jatorrak dira eta oso ondo pasatzen dute, euskaraz hitz egiten die, baina ulertzea gehiago kostatzen zaio, bizkaieraz egiten baitute. Berehala ezagutu zituen jaiak eta parrandak.
Gaur goizean goiz iritsi da Gernikatik. Ikaragarria zen bertako giroa. Anton eta Karmen prest zeuden egunpasa joateako, bazkaria baitzeukaten Nafarroan. Agurtu eta gosaltzera joan da. Ondoren ohera sartu da.
Esnatu eta 3 ordu besterik ez direla igaro ikusi du. Eguraldi bikaina egiten du eta esku oihal bat hartu eta belartzara estatera joan da. Aurreko egunetan ia egunero joan izan dira hondartzara eta nahiko beltzaran dago, baina ez zaizkio markak laket eta biluzik jarri da eguzkia hartzen, buruz behera. Eta loak hartu du.
Zerbaitek esnatu du. Atzera begiratu eta Lagun ikusi du bere ipurdiari usainka, eta harriak bezain geldi geratu da beldurraren beldurrez... Txakurra handia da eta beltz beltza. Koska egingo balio izterrean... Neskak geldi jarraitzen du eta txakurraren musturra beherago jaitsi da, alura. Usaindu egiten du eta kilimak ematen dizkio. Nicolek geldi jarraitzen du eta Lagun bere ipurdia mihazkatzen hasi da. Nicole uxatzen saiatu da baina ez dio kasurik egiten.
Egia esan, egiten dizkion kilimak nahiko gozagarriak dira, eta izterrak pixka bat zabaldu ditu. Txakurra beherago jaitsi da, eta alua gehiago gustatu zaiola dirudi. Nicole buruz gora etzan da hankak zabalik eta txakurrak alua osorik mihazkatzen dio atsedenik gabe. Egoerak oso bero jarri du neskatila, eta gaitera asko gozatzen ari da. Lagunek mihia aluan sartzen dio eta musturrarekin klitorixa ukitzen dio. Inoiz ez du horrelako zerbait sentitu eta gozamenez iritsi da orgasmora. Txakurrak mihazkatzeari utzi dio eta Nicolek zerbai gorrimina ikusi du txakurraren hankatartean. Lagun bero bero dago eta ez du zuloa aurkitzen, bortizki bilatzen duen arren. Beldurrez, lau hankatan jarri da, txakur eme bat bezalaxe, eta txakurra gainean jarri zaio baina ez du asmatzen. Eskuaz lagundu dio eta txakurraren zakil lodia bere aluan sartu da. Animaliak bortizki egiten dio txortan neskari, ikaragarri da, kementsu. Iristear dago berriz ere. Bat batean min handia eman dio eta kentzen saiatu da, baina ezoin du, trabatuta geratu direla dirudi. Txakurra isurtzen ari dela nabaritu du bere barruan eta ezin da kendu… Boisen ikusia zuen txakurrak trabatuta geratzen zirela askotan, eta denbora bat igaro ondoren askatu egiten zirela. Astiro biratu eta buruz gora etzatea lortu du. Zertxobait beldurturik dago, txakurra bere alua esnez betetzen ari da, eta gainera ez daki noiz lortuko duen askatzea.
Bat batean, zerbaitek itzal egin dio. Gizon bat da, zakila astintzen bere atzean bertan. Asko beldurtu da eta joaten saiatu da baina txakurra lotuta du.

-Lasai, lasai. Zure txakurra besterik ez dut izan nahi.
Bat batean txakurraren zakila atera da. Gizona belauniko jarri da Nicoleren hanken artean eta alua jaten hasi zaio, Lagunen esne eta guzti. Bitartean zakila astintzen jarraitzen du. Nicoleri oraingoan ere beldurra joan eta jarraitzen utzi dio. Are gehiago, jokoa jarraitzeko eseri egin da eta ilea txakur bat balitz bezala laztantzen dio. Korritu eta alua miazkatzen jarraitzen du, berriz ere gogor gogor jarri zaionera arte. Nicolek jada ez du asko sentitzen, txakurraren zakil lodiaren ondorioz. Orduan gizona geratu eta Nicole birarazi du berriz ere lau hankatan jarriz. Hatz bat sartu dio ipurdian eta ondoren zakila. Lehenengo aldia da, atzetik ez diote inoiz egin. Baina ez dio minik ematen, busti bustita dago eta gozamenez ezin du ezta pentsatu. Ia Lagun bezain basati ari zaio larrua jotzen, eta aldaketatik gogor heltzen dio barruraino sartzeko. Bat batean zakila atera du eta Nicolek atzera begiratzean bere bizkarrean isuri du.

E.

Laster lehenengoz topo egin genuenetik urtebete. Gogoratzen? Durangoko azokan izan zen. Nahiko era arraroa norbait ezagutzeko. Biok geunden presaz baina ez genuen aitortu eta tren geltoki atzeko parkean, Ezkurdin, goxo-goxo edo egon ginen. Joan beharrean geunden biok baina telefonoak trukatu genituen. Deituko ez nizula uste zenuen zuk, baina egin nuen. Ezer gutxi oroitzen nuen aurreko gauaz hurrengo goizean... Deitu nizun eta trenean zindoan autoa utzi zenuen tokira. Aurreko gauean ez genuen askorik hitz egin eta zerbait behintzat komunean geneukala ikusi genuen: musika.

Ezagutu ahala geroz eta interesgarriago ikusten zintudan. Atsegina zara. Eta beno, aitortu beharra daukat zurekin sexua zoragarria zela eta hein handi batean horregatik egoten nintzela zurekin egoteko irrikaz. Baina ez zitzaidan bat ere kosta zutaz maitemintzea. Krisi txikitxo bat izan genuen behin. Gaizki ulertu bat besterik ez zen izan, argitu eta hurrengo egunean zerbait berezia egingo genuela erabaki genuen. Eta munduan gehien gustatzen zaidan txokoetako bateraino eraman zintudan. Edo agian zuk eraman gintuzun, autoa zuk gidatzen baitzenuen.

Hondartza batean egon ginen, xarma berezia daukan hondartza batean, eta asko gustatu zitzaizun. Gustura egon ginen benetan. Gero euria hasi zuen eta autora itzuli behar izan ginen. Eta gero ohitura genuen batak besteari eskua izterrean jartzeko. Egun hartan nik jarri nizun zuri eskua izterrean, eta bihurgune bakoitzean nire eskua zure zakilera gehiago hurbiltzen nuen. Ezdakit ohartuko zinen baina nahita egiten nuen. Eta izugarri hazi zen... Zure zakila ederra da benetan. Askotan esan izan dizut zein polita den. Gainera beti dago prest. Pabilloi batzuetara joan ginen eta sekulako txaparrada bota zuen autoko atzeko jesarlekuetan txortan egiten genuen bitartean. Igandea zen. Etxera goiz itzuli beharra nuen eta behin bakarrik egin genuen. Biluztu eta ia presaz zure gainean jarri nintzen. Asko gustatzen zait larrua horrela jotzea, zu eserita zaudela eta ni gainean. Sekulakoa izan zen, beti bezala, sexualki maiteminduta naukazu oraindik ere.

Handik aurrera, gure artekoa nire aldetik behintzat asko indartu zen. Zure aldetik ezdakit, izan ere, ez dakit ia ezer zure bizitzaz, eta garai hartan are gutxiago. Baina nik behintzat zure aldetik hala izan zela uste nuen. Berdin jarraitu genuen, gure txokora joaten ginen eta bertan pasatzen genituen arratsak. Behin mendira joatekotan egon ginen, baina eguraldi txarra zela eta Getariara bazkaltzera joatea otu zitzaizun. Egun hartan bakarrik egon naiz Getarian eta oso oroitzapen onak ditut. Autoa herriaren puntan utzi genuen eta herritxora jaitsi. Harrizko kalea oso polita zen, jende ugari zebilen tabernetan eguerdian eta arraina sukaldatzen zebiltzan kalean. Usaina ederra zen. Kalearen bukaeran banku batzuk zeuden eta bertatik itsasoa ikusten zen, portua eta baita Zarautz ere. Goitik hasi ginen poteoan, berriz ere autora itzuli behar izan genuen... Ni azkar horditu nintzen, ez nuen gosaldu eta ia arratsaldeko laurak ziren eta oraindik bazkaldu gabe geunden. Banku batean eseri eta hitzik egin gabe geratu ginen. Ni zure kamisetako sorginari begira egon nintzen denbora luzez eta gero zirriak egiten hasi ginen. Azkenean autora joatea otu zitzaizun eta nik "bazen garaia!" pentsatu nuen. Horregatik egin nuen barre. Zu bakarrik barre egiten nuenetan moskeatu egiten zinen. Baina inoiz kenduko ez dudan ohitura da. Autora igotzeko aldapa erdi korrikan igo genuen eta langileen eguna zenez, maiatzak 1, zumaiako pabilloi batzuetara joan ginen. Zakila jan nizun aurreko eserlekuan eta berehala isuri zenuen. Uste dut asko gustatzen zitzaizula nola egiten nuen, niri egitea gustatzen zitzaidan bezainbeste. Gero atzeko eserlekuetara joan ginen larrua jotzera, baina 4 bat auto igaro ziren eta bete-betean ikusi gintuzten, eta zuk gelditzea iradoki zenuen.

Eta gero gasolindegi batera joan ginen jateko zerbait erostera. Azkenean ez genuen bazkaldu, patata batzuk jaten joan ginen gure txokoraino eta bertan hitz egin beharra genuela esan zenidan. Eta hura izan zen gutaz hitz egiten genuen lehen aldia. Aurreko txortaldia azkena izango zela jakin nuen orduan. Negarrez joan nintzen bide guztia. Negar egin nuen askotan. Baina ezin nuen zu gabe eta berriz ere gelditzeko eskatu nizun.

Nire etxera etorri ginen. Kostata eta malko batzuk isurita, baina azkenean berriz ere jan nizun zakila. Krisi guztien ostean horrela ote zen? Gero larrua jo genuen eta bakoitza bere etxera. Poz-pozik nengoen berreskuratu zintudalako. Aste batzuetan ezin izan ginen gelditu eta zu bidaian joan zinen.Egun batean, bat-batean ez zenidan erantzun ez telefonoa hartu. Ez zenidan deitu. Hilabeteak igaro ziren horrela. Ezin nuen zure jokaera ulertu. Oraindik ere ez dakit zer arraio igaro zitzaizun burutik nirekin horrela jokatzeko. Oso txato pasatu nuen. Askotan oroitzen nintzen zutaz eta pena handia izaten nuen, ez nuen ezer ulertzen. Baina astiro-astiro zu gabe bizitzera ohitu nintzen.

Egun batean gosaltzen nengoen lagun batekin, aurreko gaueko parranda komentatzen eta orduan mezu bat iritsi zitzaidan. Zurea zen. Negar pixka bat ere egin nuen pozez. Hilabeteak igaro ziren zutaz ezer jakin gabe. Eta arratsalde hartan bertan batu ginen aspaldiko partez. Eta berriz ere zure zakila jan nuen.

Hortik aurrera gutxitan egon izan gara. Eta elkarrekin egoteak bikoteak indartzen dituen bezala, aldenduta egoteak banandu egiten ditu. Edozer gertatzen delarik, beti izango duzu txokotxo bat nire bihotzean.