Esneak

Mamada bat egiten ari natzaio Eritzi autoan.
Herrikoak gara eta gure koadrilak betidanik ibili izan dira elkarrekin. Askotan bakarka kafea hartzeko geratu ondoren, atzo elkarrizketa berotzen joan zen, kumunean amaitu genuenera arte. Atzetik izan zen, ez baigeneukan ezer eskura.
Bere hanken artean burua gora eta behera nabilen bitartean, bere korridaren zaporea imajinatzen saitzen naiz. Goxoa ala garratza izango ote den, asko isuriko ote duen, ezpainetan behera eroriko ote zaidan... Laster jakingo dut.
- Ez dut hau dena zikindu nahi- esan dit kotxearen aurreko eserlekua seinalatuz.
- Lasai- esan diot nik momentu batez gelditu eta begirada lizun batez zer nahi dudan azalduz.
Eritzek Su Ta Garren kamiseta darama, eta ikusten ez dizkiodan arren, galtzerdiak ere daramatzala badakit. Esku bat atzeko atearen heldulekuan dauka eta bestea nire ilean. Bere zakilaren buruan jarri dut arreta eta berari begiratzeko aprobetxatu dut. Begiak itxita dauzka eta ahoa erdi zabalik. Dar-dar egin du.
Berriz ere gora eta behera jarraitu dut. “Korritzera noa!” esan du berea ez dirudien ahots batez. Orduan nire ezpainekin esnea zakilean gora taupaka bezala nola datorren nabaritu ahal izan dut eta ahora iristean bere eskuarekin nire buruari bultza egin dio beherantz, zakila osorik ahoan sarraraziz. Amaitu duen arren, oraindik ez dut ahotik atera eta astiro astiro jaten jarraitu dut pixkatxo batez.
Ahotik atera eta bere ondoan eseri naiz. Zaporeaz jabetu ez naizelaz ohatu naiz. Berriro egin beharko diot geroxeago…

Zakilatenteren gai honi buruzko sarrera hemen klik eginez.